Κεφαλάρι ονομάζουμε το διακοσμητικό στοιχείο στα δύο άκρα της ράχης του δεμένου βιβλίου (πάνω και κάτω).
Ανάλογα με τη "σχολή" βιβλιοδεσίας, υπήρχαν και διάφορες τεχνικές και σχέδια (πχ ψαροκόκαλο) ραψίματος του χειροποίητου κεφαλαριού.
Για παράδειγμα τα βυζαντινά βιβλία είχαν πολύ απλά και "χοντροκομμένα¨ κεφαλάρια, μιας και η βιβλιοδεσίες αυτού του τύπου ήταν μοναστηριακές και βαριές σε ύφος. Χαρακτηριστικό των βυζαντινών κωδίκων είναι ότι το εξώφυλλο έχει ίδιο μέγεθος με το σώμα (στην πάνω φωτογραφία δεξιά), οπότε τα κεφαλάρια προεξέχουν. Την εποχή αυτή το βιβλίο ακόμη τοποθετείται οριζόντια στο ράφι και το κεφαλάρι βοηθάει στο να τραβήξουμε το βιβλίο -κάτω από το βάρος μιας στήλης άλλων βιβλίων- προστατεύοντας το ευαίσθητο άκρο της δερμάτινης ράχης, το οποίο αλλιώς θα ξεχείλωνε, παροδικά θα κοβόταν.
Το αριστερό βιβλίο της πάνω φωτογραφίας έχει ένα πολύ απλό 3χρωμο κεφαλάρι σε ένα επίπεδο με μεταξωτές κλωστές.
Το κεφαλάρι της δεύτερης φωτογραφίας είναι αρμένικο και είναι σε τρία επίπεδα, ενώ στην τρίτη φωτογραφία βλέπετε τις οδηγίες για να το κατασκευάσετε! (Les tranchefilles brodees, p. 84 & 85, http://www.librarything.com/work/2732415 )
Εάν αυτό δεν αρκεί, ορίστε και βίντεο :
Όπως διαπιστώνετε, το κεφαλάρι ράβεται στο ήδη ραμμένο βιβλίο και μάλιστα χρησιμοποιώντας τις τρύπες της ράχης που έχουν δημιουργηθεί για να δεθεί το βιβλίο.
Η κάτω φωτογραφία είναι από το blog του βέλγου Toon Von Camp, που τιτλοφορείται "bookworks in progress" και είναι πολύ ενδιαφέρον να το παρακολουθεί κανείς.
Το κεφαλάρι στη σύγχρονη βιβλιοδεσία είναι πλέον βιομηχανοποιημένο και κολλιέται στη ράχη του βιβλίου, χωρίς βέβαια να αποκλείουμε τις ελάχιστες εκείνες περιπτώσεις βιβλιόφιλων με μεράκι που ζητούν από τον βιβλιοδέτη τους μια πιο προσεγμένη στη λεπτομέρεια βιβλιοδεσία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου